Βορειοδυτικά Εδάφη

(Northwest Territories). Διοικητική περιφέρεια (1.346.106 τ. χλμ., 40.900 κάτ. το 2001) της Ομοσπονδίας του Καναδά, στα ΒΔ της χώρας. Χωρίζεται σε τρία διοικητικά διαμερίσματα (Μακένζι, Κιουέτιν και Φράνκλιν), με πρωτεούσα το Γελοουνάιφ. Η περιοχή σχηματίζεται από ένα ηπειρωτικό και ένα νησιωτικό τμήμα. Το πρώτο εκτείνεται σε μήκος μεταξύ των εδαφών της Γιούκον Δ και του Κόλπου Χάντσον Α και σε πλάτος μεταξύ 60° βόρειου πλάτους στα Ν και του Βόρειου Παγωμένου ωκεανού στα Β. Το δεύτερο περιλαμβάνει τα νησιά του Καναδικού Αρκτικού αρχιπελάγους (Βόρειος Παγωμένος ωκεανός) και όλα τα νησιά που βρίσκονται στο στενό Χάντσον και στους κόλπους Ανγκέιβα, Χάντσον και Τζέιμς. Η περιοχή είναι ορεινή στη ΝΔ άκρη, ενώ τη διασχίζουν τα όρη Μακένζι (περιφερειακή αλυσίδα των Βραχωδών Ορέων), και στα νησιά Μπάφιν, Έλσμιρ και Άλεξ Χάιμπεργκ (Καναδικό Αρκτικό αρχιπέλαγος). Αλλού πάλι είναι σχεδόν πεδινή, με υψόμετρα κάτω από τα 500 μ. Πολυάριθμοι ποταμοί, σχεδόν πάντοτε παγωμένοι, διασχίζουν το ηπειρωτικό τμήμα, όπως ο Μακένζι, ο Άντερσον, ο Κοπερμάιν, ο Μπακ, ο Θέλον και ο Καζάν. Κατά την τεταρτογενή περίοδο ήταν σκεπασμένη από πάγους· και σήμερα όμως παρατηρούνται σε σημαντική έκταση παγετωνικά φαινόμενα. Οι παγετώνες αποτελούν το χαρακτηριστικό του τοπίου, ιδιαίτερα στα πιο βόρεια νησιά. Υπάρχουν επίσης πολυάριθμες μικρές και μεγάλες λίμνες, όπως η Μεγάλη Λίμνη των Άρκτων και η Λίμνη των Σκλάβων. Άλλο χαρακτηριστικό είναι τα μεγάλα μορενικά στρώματα. Οι κυριότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές είναι το κυνήγι των γουνοφόρων ζώων και η αλιεία. Η περιοχή είναι πλούσια σε ορυκτά (χρυσός, πετρέλαιο, χαλκός, ουράνιο), αλλά η εκμετάλλευσή τους είναι δύσκολη και δαπανηρή. Ιστορία. Αν και εικάζεται ότι οι Βίκινγκς είχαν φτάσει στα Β.Ε. πολύ πριν από τους Ευρωπαίους, ο Χένρι Χάντσον ήταν αυτός που συνδέθηκε με την ανακάλυψη ενός περάσματος το 1610, το οποίο έκτοτε έλαβε το όνομά του (κόλπος του Χάντσον). Οι Ευρωπαίοι συνάντησαν εκεί ιθαγενείς φυλές ψαράδων και κυνηγών (Inuit και Dene) και αρχικά δεν ενδιαφέρθηκαν για αποικισμό, λόγω των φυσικών δυσχερειών και του πολικού ψύχους. Το 1870, η κυβέρνηση του Καναδά αγόρασε τα Β.Ε., μαζί με άλλες περιοχές που αποτελούν σήμερα επαρχίες του Καναδά, όπως η Αλμπέρτα, η Μανιτόμπα, το Σασκάτσιουν και το Γιούκον, οι οποίες σταδιακά μέχρι το 1905 αποσχίστηκαν από τα Β.Ε. και αποτέλεσαν αυτόνομες επαρχίες, καθώς πληρούσαν καλύτερες προϋποθέσεις για δημιουργία οικισμών. Οι ιθαγενείς, που ακόμα και σήμερα αποτελούν την πλειοψηφία του ούτως ή άλλως ελάχιστου πληθυσμού (ένα από τα πιο αραιοκατοικημένα εδάφη του πλανήτη), προέβαλαν μονίμως αιτήματα ανεξαρτησίας ή αυτονομίας, ακόμα και στα ομοσπονδιακά δικαστήρια του Καναδά. Τελικά, τον Απρίλιο του 1999 δόθηκε μια λύση από την καναδική κυβέρνηση, με τη δημιουργία μιας νέας περιοχής (Νουναβούτ) και τον διαχωρισμό των συνόρων μεταξύ των διαφορετικών εθνοτήτων που κατοικούν σε αυτό το απώτατο βόρειο άκρο της αμερικανικής χερσονήσου.